1. استقرار و نصب:
– برنامه نویسی ویندوز: نرم افزار به صورت محلی بر روی سیستم هر کاربر نصب می شود.
– برنامه نویسی وب: دسترسی به نرم افزار از طریق مرورگرهای وب انجام می شود و نیاز به نصب جداگانه را از بین می برد.
2. دسترسی:
– برنامه نویسی ویندوز: معمولاً به یک کاربر در هر نصب محدود می شود. برای دسترسی چند کاربره همزمان طراحی نشده است.
– برنامه نویسی وب: به چندین کاربر اجازه می دهد تا به طور همزمان از طریق یک رابط مبتنی بر وب به نرم افزار دسترسی داشته باشند.
3. استقلال پلت فرم:
– برنامه نویسی ویندوز:* متصل به سیستم عامل ویندوز، سازگاری بین پلتفرم ها را محدود می کند.
– برنامه نویسی وب:* مستقل از پلتفرم، قابل دسترسی از هر دستگاهی با مرورگر وب.
4. به روز رسانی و تعمیر و نگهداری:
– برنامه نویسی ویندوز: به روز رسانی ها نیاز به نصب دستی در سیستم هر کاربر دارند.
– برنامه نویسی وب: به روز رسانی های متمرکز در سمت سرور اعمال می شوند و اطمینان حاصل می کنند که همه کاربران فوراً به آخرین نسخه دسترسی دارند.
5. ذخیره سازی داده ها:
– برنامه نویسی ویندوز: داده هایی که اغلب به صورت محلی در دستگاه های جداگانه ذخیره می شوند.
– برنامه نویسی وب: داده ها معمولاً به صورت مرکزی روی سرورها ذخیره می شوند و کار مشترک و همگام را ممکن می سازند.
6. همکاری:
– برنامه نویسی ویندوز: ویژگی های همکاری اغلب محدود است. ذاتاً برای کار مشترک طراحی نشده است.
– برنامه نویسی وب: همکاری بلادرنگ و به اشتراک گذاری داده ها را بین چندین کاربر تسهیل می کند.
7. وابستگی شبکه:
– برنامه نویسی ویندوز: عموماً مستقل از اتصال شبکه عمل می کند.
– برنامه نویسی وب: برای دسترسی به برنامه مبتنی بر وب به اتصال شبکه نیاز دارد.
8. مقیاس بندی:
– برنامه نویسی ویندوز: مقیاس بندی اغلب شامل نصب های جداگانه در سیستم هر کاربر اضافی است.
– برنامه‌نویسی وب: مقیاس‌بندی آسان‌تر، با تعداد فزاینده‌ای از کاربران بدون نیاز به نصب‌های فردی گسترده.

به طور خلاصه، در حالی که برنامه نویسی ویندوز شامل نصب های محلی با تمرکز بر دسترسی تک کاربره است، برنامه نویسی وب بر دسترسی، همکاری و مدیریت متمرکز تأکید دارد و آن را برای سناریوهای چند کاربره از طریق اینترنت مناسب می کند.